Ben ayaklarından en çok çeken tangueralardan biriyim. Şöyle anlatayım:Tangoda ayaklar en önemli uzuvlardır. Postür, tutuş, müzikalite vs hepsi birlikte dansı oluştursa da, ayaklar dansı gösterir. Bir gösteri izlerken en çok ayaklara bakılır. Adımlar havadan değil, yerden gitmeli, yeterli bir 'turn out' a sahip olunmalı, serçe parmağa değil baş parmağa doğru ağırlık verilmeli ama tamamen baş parmağa yüklenmemeli, serbest ayağı kullandığımız figürlerde bilek point durumda olmalı vs vs...
Kadın dans ederken saatlerini parmak ucunda geçirir. Gecenin sonuna doğru ayaklarda ağrılar kaçınılmazdır. Ama küçük ayaklarda bu ağrı iki katına çıkar. Aslında dans etmeyenlerde de durum aynıdır. Ayağın çapı daha dar olduğu için vücudun ağırlığı daha küçük bir alanda taşınır. Bu da minik ayaklara sızı şeklinde geri döner.
Ama ağrıyı çok umursamayan ve buna alışık olduğum için asıl büyük sorunum ayakkabı bulmak. Dans ayakkabısı üretenlerin çoğu 35 numaradan küçük numaralar üretmiyor. Üretseler de çocuk modelleri olduğu için 1-2 cm topukları oluyor. Ayakkabıyı küçük kalıpla yapıp sonrasında kestiklerinde topuk yerine oturmuyor, böylece ayağın ortası boşlukta kalıyor ki bu anatomik bozukluklara sebep olur. İyi küçük bir kalıp bulunca bir de taraklı ayak sorunu ortaya çıkıyor. Tüm sorunlar bitse topuk yüksekliği sorun oluyor. Yüksek topuk istemiyorum ama yine yüksek topuk geliyor. Topuğu kısatlsak bile yine yüksek kalıyor. Zaten benim ayağım toplam 13 pont.
Tangoya başladığımdan beri bana göre ayakkabıyı bulmaya çalışıyorum sürekli ayakkabı değiştiriyorum ama hala şöyle rahat ve konforlu, ayak acısı olmadan dans edemedim. Tek avuntum her yeni ayakkabıda başka bir sorunu çözüyorum. Yakındır rahat ayaklarla dans edeceğim günler. Size tavsiyem büyük ayaklarınızın kıymetini bilin! ;)
